24 oktober 2024

Na twee vluchten zijn we gisteren aangekomen op Bali, Denpasar. Van daaruit ging het met de taxi naar Sanur waar we een overnachting geboekt hebben in het Segara Beach village. We sloten onze eerste dag op Bali af met een heerlijke snapper met rijst en een flesje wijn aan het strand van het hotel. 

Na een aantal uurtjes rust, een ontbijtje en een kleine wandeling maken we ons op om uit te checken. Online versieren we twee tickets met de fastboat van Meruti naar Nusa Penida. 

Het is het tweede jaar dat we gebruik maken van de nieuwe haven die na Corona in 2020 werd geopend. Tot dan moesten we telkens met hebben en houden over de rotsen en door het water laveren om op de boot te klimmen. Vanaf nu kan alles vlot, zonder de reële kans dat er een valies, of in het slechtste geval, iemand in het water belandt. Aan de haven hebben we nog een uurtje de tijd om iets te drinken en gaat Dirk op zoek naar een telefoonwinkel waar we een lokale internetkaart kunnen kopen. Veel gemakkelijker dan telkens naar een wifi paswoord te moeten hengelen in iedere drankgelegenheid en een stuk goedkoper. In de kaart dan wel te verstaan. Het is nu niet dat we hierdoor minder gaan drinken 😊. We hadden er vorig jaar al eentje aangeschaft en nog ettelijke megabytes op de teller staan, maar blijkbaar is een jaar toch net iets te lang om de kaart bruikbaar te houden. En in de tussentijd geeft het mij de mogelijkheid om een beetje te schrijven en jullie op de hoogte te houden. De taxi's rijden op en af de parking naar de haven, maar toch is het een stuk rustiger dan 's morgens wanneer alle dagtoeristen vertrekken naar de Nusa's (Lembongan, Ceningan of Penida) of de Gili eilanden. Blij dat we besloten hebben om deze drukte aan ons te laten voorbij gaan en ons een beetje de tijd te geven om ons terug aan te passen aan de warmte, de vochtigheidsgraad van toch wel 80% en het tempo van de eilanden.

Pelan Pelan (langzaam) is de boodschap! 

Een half uurtje later zie ik mijn echtgenoot zijn hoedje terug opduiken in het gezelschap van een dame van het telefooncenter. Blijkbaar had hij ook zijn paspoort nodig, dewelke hij natuurlijk niet bij hem had! En plezier dat ze heeft. Ik zie ze zo denken: mannen! De dame in kwestie heeft dan maar haar shop gesloten om hem te volgen naar de bar waar we zitten. Van service gesproken! Na een tiental minuutjes is de klus geklaard en kunnen we weer verder.

Na een overzettochtje van een half uurtje komen we aan in de haven van Toya Pakeh op Nusa Penida. Enkele onderhandelingen verder zitten we in een wagen die ons naar ons appartement brengt. We laden onze bagage uit, huren een scooter voor de eerste week en vertrekken naar het duikcentrum.

Het weerzien is zoals altijd hartelijk en Vik kan niet wachten om ons de verbouwingen van het voorbije jaar te tonen. De gebouwen werden verder opgeknapt met als resultaat: een nieuw klaslokaal, een nieuw ingericht appartement voor Vik en Ark en de kids en reeds 1 afgewerkte kamer om te verhuren. Vik neemt ons mee op sleeptouw om de boel te verkennen en daarna installeren we ons beneden aan het zwembad om iets te drinken en vooral veel bij te praten over het afgelopen jaar en de komende plannen voor onze gezamenlijke trip naar Sumbawa volgende week. 

4 Bintangs later besluiten we dat het misschien toch wel beter is om een kleinigheid te gaan eten. Onze keuze valt op Coco Penida waar we een eerste hamburger met frietjes en een flesje rosé van Two Islands bestellen.

Tegen een uur of 22u gaan de lichten uit en kruipen we ons bed in.